وفا



آفرین باد بر آن برگ درخت

که نرفته ست بهار از یادش

گر چه از حافظه سبز درخت افتاده ست

دل سپرده ست ، هنوز

با وفا برگِ صبور

خشک در زیر درخت

پای پاییزی او ، می ماند